ناباروی/ناتوانی مردان

پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) یک درمان اتولوگ است که از خون خود فرد استخراج می‌شود و غنی از فاکتورهای رشد، سیتوکین‌ها و هورمون‌ها است. این ماده به دلیل ویژگی‌های ترمیمی که دارد، در درمان مشکلات مختلف استفاده می‌شود. به‌ویژه، PRP قادر به کاهش استرس اکسیداتیو، تولید گونه‌های فعال اکسیژن و تنظیم بیان آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی است.

در زمینه درمان ناباروری مردان، آزواسپرمی (عدم وجود اسپرم در مایع منی) و کریپتوزواسپرمی (وجود اسپرم در مایع منی پس از سانتریفیوژ طولانی) از جمله مشکلاتی هستند که می‌توانند منجر به ناتوانی در باروری شوند. طبق دستورالعمل‌های سازمان جهانی بهداشت، برای تشخیص این دو وضعیت باید دو آزمایش منی با فاصله حداقل 15 روز از یکدیگر انجام شود. پس از تشخیص، درمان با PRP می‌تواند برای درمان آزواسپرمی غیرانسدادی و کریپتوزواسپرمی مورد استفاده قرار گیرد.

در روند درمان PRP، از حدود 30 سی‌سی خون بیمار برای استخراج PRP استفاده می‌شود. پس از سانتریفیوژ خون، 2.5 سی‌سی PRP به فضای بینابینی یا لوله اسپرم‌ساز هر بیضه با نیدل انسولین (گیج 27 تا 30 و طول 13 میلی‌متر) تزریق می‌شود. پس از تزریق PRP، در طول 8 هفته، سطح هورمون‌ها (FSH و تستوسترون) و حجم بیضه‌ها ارزیابی می‌شود. همچنین، در ماه سوم، Micro TESE (استخراج میکرو اسپرم از بیضه) انجام می‌شود تا امکان استخراج اسپرم برای لقاح فراهم گردد.

برای درمان اختلال نعوظ (ED) که یکی از مشکلات شایع در مردان است، از PRP به عنوان یک درمان جایگزین بالقوه استفاده می‌شود. در این درمان، 2.5 سی‌سی PRP به داخل هر یک از دو طرف کارپوس کاورنوس آلت تناسلی تزریق می‌شود. این تزریق‌ها معمولاً در دو یا سه جلسه با نظر پزشک معالج انجام می‌شود و نتایج قابل توجه آن معمولاً پس از گذشت 6 ماه از شروع درمان مشاهده می‌گردد. تحقیقات نشان داده‌اند که درمان با PRP نسبت به دارونما مؤثرتر است و می‌تواند به عنوان یک درمان نوآورانه برای ED شناخته شود.

مزیت‌های درمان PRP عبارتند از ایمنی بالا و عدم مشاهده عوارض جانبی قابل توجه. این روش به دلیل استفاده از خون خود فرد، احتمال واکنش‌های آلرژیک یا عوارض جانبی را به حداقل می‌رساند.