کاربردها اسکلتی – عضلانی

کاربردها اسکلتی – عضلانی

امروزه پی آر پی (PRP) به یکی از ارکان اصلی درمان آسیب های مفصل و رباط ها تبدیل شده است.درمان استئو آرتریت زانو در 70 درصد موارد دیگر نیازی به جراحی ندارد. پارگی های جزئی رباط ها و عضلات ، جواب های شگفت انگیزی به این درمان می دهند. البته با تعیین دقیق اندیکاسیون ها مواردی که به صورت واقعی نیاز به جراحی دارند باید از همان روش جراحی استفاده کنند که پی آر پی (PRP)  می تواند برای تسریع بهبود به کمک جراحی هم بیاید.
در مطالعات انجام شده برای درد زانو ، مقایسه بین PRP و ژلهای هیالگان ، نتایج PRP بهتر و ماندگاری اثر آنها بیشتر گزارش شده است.در این مطالعات که بر روی 150 نفر انجام شد بعد از تزریق 3 بار PRP هرچند که نتایج در 2 ماه اول شبیه به هم بود ولی با گذشت زمان و بررسی ماه ششم نتایج بالینی و رضایت بیماران خیره کننده  بود. در مقایسه بین PRP  و کورتون هم در مبتلایان به درد مزمن ناحیه آرنج ، ارجحیت قابل ملاحظه در درمان با PRP دیده شده است که اگر به دنبال تفاوت درمان PRPهستید باید نتایج را در طولانی مدت (یک تا دوسال) پیگیری کنید. هرچند این روش رقیبی برای جراحی نیست اما در مواردی که پزشک بین استفاده از کورتون،هیالگان وPRP تصمیم گیری نماید، گزارش های علمی موجود (خصوصا آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا )  تمایل بیشتری به استفاده از PRP نشان میدهد.

ضریب غنی سازی:  برای اثر بخشی مطلوب PRP باید غلظت پلاکت از مقدار پایه بیشتر باشد ولی این ارتباط مستقیم با غلظت دوز موثر برای موارد تزریقی را بین 7-4 برابر شمارش پایه تعریف کرده اند.برای موارد ارتوپدی این دوز حدود 5±1 برابر تعریف شده است.

فواصل تزریق:

بیشتر مطالعات در فواصل یک ماهه این تزریق انجام میشود که البته این فاصله نباید کمتر از 3 هفته و یا بیشتر از 6 هفته شود ولی با این وجود در برخی مطالعات در فواصل 2 هفته ای هم این تزریق ها انجام شده است. به هرحال بعد از انجام پروتکل تزریق و رسیدن به نتایج بالینی مورد نظر (در ادامه گفته میشود) دوزهای یادآور سالانه نباید فراموش شود.

نتایج مورد انتظار :

در مصارف ارتوپدی خصوصا آرتروزهای مفصلی شدید(DJD) و مواردی که دچار انحراف زانو - ژنوواروم و ژنووالگوس -شدید (بیشتر از 20) هستند و در مواردی که افزایش وزن مفرط دارند(BMA˃30) پاسخ مناسبی به بیماران صورت نمیگیرد.ولی در آسیبهای کمتر نسبت به درمانهای رایج مشابه از قبیل مصرف گلیکوزآمینوگلیکان،تزریق کورتون،ژل هیالگان و... ارجحیت دارد .در این بیماران با رنج سنی کمتر ا ز65 سال و ترجیحا زیر 60 سال انتظار افزایش کیفیت زندگی،محدوده حرکتی مفصل درگیر،کاهش درد و ... به مدت یکسال بعد از انجام پروتکل می باشد.درسایر مصارف ارتوپدی شامل آسیبهای ورزشی، تروماها ،تاندونیت و ... هم نتایج مشابهی وجود دارد.